Haaien op het dak

Commentaar door Gary Stokes - Sea Shepherd Hong Kong

Handelaren gebruiken daken om in het geheim vinnen te drogen nadat er publieke verontwaardiging ontstond over trottoirs bedekt met haaienvinnen.
Het nieuwe jaar hier in Hong Kong begon met een tip. Een bezorgde burger ontdekte in de rustige wijk Kennedy Town in Hong Kong een dak bedekt met haaienvinnen. We gingen daarom, ondanks slechts een paar uur slaap na de feestvreugde van de avond daarvoor, gewapend met camera's op zoek naar een van de meest onaangename handelswaren die Hong Kong te bieden heeft: haaienvinnen!

Ik kreeg vorig jaar een soortgelijk verzoek om naar een straat vol vinnen te komen kijken en de beelden daarvan gingen al snel rond. De handelaren verstoppen zich daarom op de daken. Deze haaienhandelaars zijn, net als de dolfijnenmoordenaars van Taiji, cameraschuw en proberen hun vuile zaakjes te verbergen. Ze stonden, helaas voor hen, de volgende 72 uur in de schijnwerpers zodat de hele wereld hun barbaarse acties kon zien en daar konden ze weinig aan doen!

Twee andere vrienden/fotografen, Paul Hilton en Alex Hofford, waren in een mum van tijd ter plekke en met zijn drieën ontmaskerden wij maar al te graag hun criminele acties. De foto's zijn gelukkig wereldwijd verspreid, maar wat nu?

BEWUSTMAKING
Bewustmaking is een belangrijk middel om de onwetende mens te informeren. De haaienvinnenindustrie slacht hier jaarlijks ongehinderd miljoenen haaien ongereguleerd en barbaars af. Er zijn geen exacte cijfers bekend over hoeveel haaien er uitgeroeid worden; we weten alleen dat het een enorm aantal is! Het is bekend dat haaien zich langzaam voortplanten en, doordat ze toproofdieren zijn, de ecosystemen van de oceanen in evenwicht houden. De mens roeit de haaien uit voor een kom dure, smakeloze soep. Dit is het absolute bewijs dat de mens volledig afstand neemt van zijn natuurlijke omgeving — een wereld waar wij deel van uit maken en die ons in leven houdt.

BESCHERM DE HAAIEN NU 

CITES (Convention on International Trade in Endangered Species) dient correct te handelen. De beschermingsstatus moet op wetenschappelijke feiten gebaseerd worden en niet op financiële hebzucht. We hielpen CITES het afgelopen jaar hun zaken op orde te krijgen door een aantal van de vele kwesties te benadrukken en daar waar nodig externe druk op te voeren. Na de ontmaskering van dr. Giam voor zijn schaamteloze tegenstrijdige functies als  "plaatsvervangend vertegenwoordiger voor Azië in de CITES commissie voor diersoorten" en "vertegenwoordiger van de Singaporese en Hongkongse haaienvinnenhandelaren”, heeft Sea Shepherd ook de noodzaak voor voorwaarden ter voorkoming van belangenverstrengeling benadrukt. Op die manier is het niet langer mogelijk dat iemand verkiezingen kan beïnvloeden voor persoonlijke belangen en financieel gewin. We verwachten net voor CoP16 (zestiende Conferentie van Partijen in het kader van het Klimaatverdrag van de Verenigde Naties en de zesde zitting van de Bijeenkomst van Partijen bij het Kyoto-protocol) de uitslag van de stemming in maart over deze voorwaarden.

Door CITES op orde te krijgen kunnen we alleen maar hopen dat de wetenschap dit jaar tijdens CoP16 in Bangkok zal worden gehoord en dat de haaien de bescherming krijgen die zo hard nodig is. Mijn enige angst is het massale geloof van de natuurbehoudbeweging in het plaatsen van andere soorten in Appendix II. Hoewel dit een verbetering is, geeft het erg weinig bescherming en helpt het alleen om de handel te reguleren en te volgen. Een exportland heeft namelijk slechts een exportvergunning nodig. Het land van invoer heeft helemaal niets nodig en de soorten kunnen vrijelijk verkocht worden. Ik kwam hier tot mijn ongenoegen achter toen ik in een winkel in Hong Kong walvishaaienvinnen te koop ontdekte. Toen ik contact opnam met de autoriteiten vertelden ze dat het volkomen legaal was.

Daarom is het nodig om minimaal een van de populaire soorten in Appendix I te krijgen; dezelfde status als is toegekend aan ivoor. Hierdoor worden zowel het doden als de handel illegaal. De haaien profiteren daardoor van de zogenaamde "dubbelgangerclausule". Van elke vin die van een Appendix I soort zou kunnen zijn, moet het DNA onderzocht worden om de soort te kunnen bewijzen. Deze werkwijze is tijdrovend en duur.

Deze gruwelijke taferelen stoppen pas wanneer het doden en de handel officieel verboden zijn.