De eerste persoon die het geluid hoorde tijdens een van zijn duiken was de Franse freediver Guillaume Néry. Hij plaatste op woensdag 3 april een video van het geluid op zijn verschillende social media-accounts. Meerdere zee-liefhebbers en influencers deelden dit vreemde geluid en breidden daarmee de impact ervan op sociale netwerken uit. Het filmpje riep meteen veel vragen op: wat is dit geluid? Waar komt het vandaan? Wat betekent het?

Het geluid is eigenlijk een combinatie van verschillende geluiden: echte onderzee-geluiden en echoënde klaagzangen uit de levende dierenwereld; slachtoffers van de mens: een geharpoeneerde walvis, afgeslachte grienden bij de Faeröer Eilanden, dolfijnen die in netten van vissers zijn gevangen, scholen van samengeplette vissen  in trawlersnetten.

Onhoorbare, onzichtbare en daarom over het hoofd geziene gruweldaden. Gesorteerd, versterkt, verwerkt en naast elkaar geplaatst, resulteerden deze geluiden in één enkel, uniek geluid: de "Sound of Sea": een SOS uit de oceaan. Het geluid werd uitgezonden door een vreemd bolvormig baken dat in de diepten van de oceaan voor de kust van La Rochelle in Frankrijk was gezonken, waar de Sam Simon momenteel op een missie is om te voorkomen dat vissersschepen dolfijnen vangen in hun netten. Dit baken werd speciaal ontworpen voor een operatie geleid door Sea Shepherd Frankrijk en het reclamebureau TBWA\PARIS.

Het idee achter het project is mensen bewust te maken van de dringende noodzaak om onze visconsumptie te verminderen. Politieke maatregelen zijn te zwak en te traag. Het is tijd voor een ieder van ons om echte actie te ondernemen: nadenken over hoe we de oceaan verorberen en niet langer moeten behandelen als een onuitputtelijke voorraadkamer. Omdat de voorspellingen van wetenschappers alarmerend zijn: volgens de Verenigde Naties zullen de vispopulaties in 2048 instorten als er niets wordt gedaan om de overbevissing tegen te gaan. Zonder hen zal de oceaan - de leidende klimaatregulator en zuurstofleverancier van de planeet - stoppen te functioneren. Wij zullen de dood van de oceaan niet overleven. Veel meer dan eiwitten zijn vissen de adem die ons verbindt met het leven.

Uiteindelijk is Sound of Sea een nieuwe manier om de aandacht van zowel het grote publiek als de media te trekken. Het is niet langer de mens die tegen de mens spreekt over de problemen van de oceanen. In zekere zin is dit de oceaan die rechtstreeks in onze eigen taal tot ons spreekt, een taal die we verstaan zonder het ooit te hebben geleerd - een noodsignaal, een schreeuw: een SOS.