De openbare hoorzittingen zijn volledig en live uitgezonden op de website van het Internationaal Gerechtshof: www.icj-cij.org/presscom/multimedia.php?p1=6 en zijn ook te zien via UN Web TV: http://webtv.un.org/.

Update na afloop van de laatste zittingsdag van het proces inzake de Japanse Walvisvaart in Antarctica, bij het Internationaal Gerechtshof te Den Haag door Drs. Geert Vons, Algemeen Directeur Sea Shepherd Nederland.

16 juli 2013 

Wederom werd Sea Shepherd de toegang tot het bijwonen van de zitting in het Vredespaleis geweigerd. Omdat we daar wel een beetje op waren voorbereid, nadat ons gisteren ook al de toegang was geweigerd, hadden we besloten om onze laptops mee te nemen naar het Internationaal Gerechtshof. Vanaf een bank voor het Vredespaleis hebben we de laatste zitting middels video toch kunnen bijwonen.

Tot onze verbazing echter, zagen we na afloop van de zitting de Japanse professor en een aantal Japanse studenten die gistermorgen als publiek nog geweigerd waren, vandaag het gerechtsgebouw verlaten. Lijkt erop dat er gemeten is met twee maten. Deze professor en zijn studenten, die geen deel uit maakten van de officiële delegatie van Japan, kregen wel toegang tot de publieke tribune, terwijl twee bestuursleden van Sea Shepherd Nederland die bovendien in het bezit waren van een schriftelijke bevestiging om alle zittingen bij te wonen, werd zonder opgaaf van reden de toegang geweigerd.

BEELDMATERIAAL 16 JULI 2013:

VIDEO: Sea Shepherd Global Executive Officer, Alex Cornelissen en Drs. Geert Vons, 
Algemeen Directeur Sea Shepherd Nederland
http://www.youtube.com/watch?v=y4U-KG0y92Y

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130716_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130716_aj&filename=2547222114001

VIDEO: Final submissions presented to the ICJ
http://www.icj-cij.org/presscom/multimedia/20130716_aj/v_01.mpg

15 juli 2013

Vandaag werd Sea Shepherd de toegang tot het Vredespaleis in Den Haag geweigerd en werd het zodoende onmogelijk gemaakt om de eerste sessie van de tweede ronde van mondelinge toelichting door Japan in de zaak Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan: New Zealand intervening) bij te wonen.

In eerste instantie werd ons medegedeeld dat deze zitting niet toegankelijk was voor het publiek. Dit verbaasde mij ten zeerste aangezien we de afgelopen weken alle zittingen hadden mogen bijwonen. Bovendien hadden we via onze advocate een schriftelijke bevestiging van het Internationaal Gerechtshof ontvangen waarin zeer duidelijk werd gesteld dat er voor twee vertegenwoordigers van Sea Shepherd Nederland gedurende het hele proces een plek gereserveerd zou zijn.

De dame die ons te woord stond was zeer beleefd en voelde zich zichtbaar ongemakkelijk toen ik haar de bovengenoemde schriftelijke bevestiging liet zien, en haar bovendien nog liet weten dat het de afgelopen weken geen probleem was om tijdens de zittingen aanwezig te zijn. Het hoge woord kwam eruit. Ze had van hogerhand strikte orders gekregen ons de toegang te weigeren. Zonder slag of stoot opgeven is ook zo wat, en dus bleef ik netjes wachten. Uiteindelijk besloot de vriendelijke dame iemand te bellen. Het resultaat bleef hetzelfde. We mochten nog steeds niet naar binnen, maar als reden werd nu gegeven; “technische problemen”.

Daar kon ik me dus echt helemaal niets bij voorstellen en dus besloot ik haar te vragen naar de naam en het telefoonnummer van de persoon waarmee zij zojuist gesproken had om te vragen mij dit precies uit te leggen. Tevergeefs, dat was niet de bedoeling. De dame bleef heel correct en aardig, maar daar kwamen we letterlijk niet veel verder mee. Het was duidelijk dat zij ook alleen maar de boodschap van hogerhand overbracht en niet zo goed meer wist wat te doen. Ook haar collega die naast haar stond wist niet goed wat te doen.

Onderaan de schriftelijke bevestiging die ik van onze advocate had ontvangen stond een algemeen telefoon nummer van het ICJ. Beter iets dan niets, en even later een alweer zeer vriendelijke dame aan het woord. Ze was al op de hoogte van de situatie en liet weten het zeer spijtig te vinden. Ze bood aan te kijken wat ze voor ons kon doen en verzocht over tien minuten terug te bellen. Zo gezegd zo gedaan, maar zonder success. Wel kreeg ik een zeer duidelijk statement dat het Internationaal Gerechtshof geen verantwoording hoeft af te leggen waarom de toegang tot het Vredespaleis werd geweigerd.

Kortom, geen duidelijke reden. Dus dan maar speculeren. Zou het te maken hebben met het feit dat vandaag het woord weer aan Japan was? Zou het zo kunnen zijn dat Japan niet wilde dat Sea Shepherd aanwezig zou zijn bij deze zittingen en het ICJ daarom soort van werd gedwongen om alle publiek te weigeren? 

De afgelopen weken werd herhaaldelijk beschuldigend gewezen naar Sea Shepherd en Sea Shepherd werd genoemd als de reden dat de door Japan zelf gestelde quota van te doden walvissen jaar in jaar uit niet waren gehaald. De Sea Shepherd campagnes en acties van de laatste jaren zijn dus wel degelijk effectief geweest. Is statistisch vastgesteld en de afgelopen weken zeer duidelijk getoond aan het Internationaal Gerechtshof.

BEELDMATERIAAL 15 JULI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130715_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130715_aj&filename=2546356858001
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130715_aj&filename=2546356940001

VIDEO: Final submissions presented to the ICJ
http://www.icj-cij.org/presscom/multimedia/20130710_aj/v_01.mpg

10 juli 2013 

De derde week in Den Haag.
Tweede ronde pleidooi Australië en tussenkomst van Nieuw Zeeland.
De dagen zijn korter hier bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. Slechts ongeveer de helft van de tijd die tijdens de eerste ronde beschikbaar was is nu gereserveerd voor de tweede ronde bij het proces van Australië tegen Japan. Ik ben blij dat ik nu minder uren bij het Internationaal Gerechtshof hoef door te brengen. Hoewel Sea Shepherd een welbekende en constante partij is bij dit proces, lijkt de zaak helder en zou ik mijn tijd liever besteden aan het voorbereiden van campagnes. 

Afgelopen maandag had Nieuw Zeeland slechts 90 minuten om tussenbeide te komen. Nieuw Zeeland legde hierbij de nadruk op de totstandkoming van artikel 8 van de conventie in 1964, de inhoud van artikel 8 en hoe het artikel zou moeten worden geïnterpreteerd. Het is duidelijk dat Japan alleen staat in haar foutieve interpretatie van het artikel, en op veel andere vlakken die zijn besproken tijdens de eerste ronde. Dit was uiteraard geen verrassing, aangezien Japan zichzelf blijft vervreemden van de internationale gemeenschap doordat zij deze schertsvertoning blijft voortzetten. Daarnaast blijft Japan de beledigingen verergeren door te doen alsof de meerderheid van de landen, geleid door Australië, zich schuldig maakt aan imperialisme en door te zeggen dat zij niet capabel zijn om de internationale regelgeving te begrijpen.

De tweede dag van deze week, en de eerste dag van Australië's tweede ronde, opende advocaat-generaal Mark Dreyfus de zitting door zijn ongenoegen te uiten over de valse beschuldigingen die de Japanse advocaat tijdens de eerste ronde had gemaakt. Hij tekende ook dringend bezwaar aan tegen de diverse beledigingen van de Japanse advocaat. Wederom werd Sea Shepherd genoemd; Australië betoogde dat het herhaaldelijk noemen van onze organisatie een poging is om de aandacht van het Hof af te leiden en dat het niet van invloed zou mogen zijn op deze zaak. Sea Shepherd heeft er alle vertrouwen in dat de edelgrootachtbare rechters van het Internationaal Gerechtshof niet geïnteresseerd zijn in de zwakke pogingen van Japan om sympathie te winnen voor hun bezwaren. Het is al erg genoeg dat de deelnemers van de jaarlijkse IWC-vergaderingen moeten luisteren naar hun geweeklaag. 

Verdere korte presentaties tijdens deze 90 minuten durende openingsdag richtten zich op de reden waarom het Internationaal Gerechtshof jurisdictie heeft, en waarom de Japanse walvisjacht niets anders dan een commerciële onderneming is. Australië stelde dat Japan tijdens de eerste ronde niets naar voren heeft gebracht dat haar zogenaamde onderzoek verdedigt. Het was slechts een opeenstapeling van argumenten die vaak geen betrekking hadden op de daadwerkelijke zaak, en die continu gebruikt werden als afleiding van de daadwerkelijke kwestie. Dit was natuurlijk te verwachten, daar Japan geen echte verdediging heeft. Zij jagen commercieel op walvissen en vermommen dit zeer slecht als wetenschappelijk onderzoek. In feite is hun vermomming zo slecht dat je je afvraagt waarom ze überhaupt de moeite doen.

De laatste dag voor Australië bestond uit zorgvuldige analyse van de diverse uitspraken die Japan de week ervoor had gedaan, waarbij er niets van hun argumenten heel bleef. De verklaring van Japans' enige getuige, Professor Walløe, is een serieus probleem geworden voor Japan. Hij zei dat het vangen van vinvissen en bultruggen nooit zijn goedkeuring heeft kunnen wegdragen, omdat dat is gebaseerd op slechte wetenschap. Hij heeft daarmee eigenhandig de gedeeltelijke overwinning aan Australië bezorgd, omdat het erg onwaarschijnlijk is dat iemand nog in overweging zal nemen dat het vangen van deze twee walvissoorten onder het JARPA II programma van wetenschappelijke aard is.

Dit kan verregaande consequenties hebben voor de gehele zaak, daar Japan beweerde dat het doden van walvissen onder JARPA II deel uitmaakt van een groter wetenschappelijk programma en dat alle aspecten van dat programma nodig zijn voor succes. Dit is natuurlijk onzin, JARPA II (en JARPA) bestaan uit niets anders dan commerciële walvisjacht. Maar deze onjuiste bewering van Japan is nu hun probleem geworden. Nu hun eigen wetenschapper verklaard heeft dat een groot deel van het programma (vinvissen en bultruggen) geen wetenschappelijke fundering heeft, hoe kan dan de rest van het programma (dwergvinvissen) van enige waarde zijn, zonder de ontbrekende gegevens. Elk ander onderzoeksprogramma zou moeten worden gestaakt na zo'n groot verlies van informatie. Hoe ironisch is het dat de man waarvan verondersteld werd dat hij het Hof van Japans' wetenschappelijke intentie zou overtuigen, weleens de man zou kunnen zijn die het belangrijkste bewijs heeft geleverd voor de beëindiging van de Japanse walvisjacht in de Zuidelijke Oceaan.

In zijn slotwoord voor Australië sprak advocaat-generaal Mark Dreyfus de hoop uit dat deze zaak wordt beslist in het voordeel van Australië, omdat dit een probleem zal oplossen dat vele decennia het onderwerp van gesprek en frustratie is geweest. Natuurlijk is Sea Shepherd het daarmee eens, wij hopen dat wij nooit hoeven terug te keren naar de Zuidelijke Oceaan en we verwelkomen het einde van de campagnes in de Zuidelijke Oceaan. Er zijn vele andere illegale visserijactiviteiten waar wij onze tijd en middelen aan willen besteden, en het jaarlijkse Antarctica-budget zou ons een eind op de goede weg helpen. 

Volgende week begint de tweede ronde van pleidooien voor Japan. Ik ben erg benieuwd naar wat zij zoal als verdediging zullen aandragen, maar ik voorspel dat Sea Shepherd meermaals genoemd zal worden. Ik moet zeggen dat het me met trots vervult te horen hoezeer wij van invloed zijn geweest op de walvisjagers en hun woede hebben opgewekt.

BEELDMATERIAAL 10 JULI 2013:

VIDEO: Sea Shepherd Global Executive Officer, Alex Cornelissen
http://www.youtube.com/watch?v=V1bCbtnCbyg

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130710_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130710_aj&filename=2538080965001
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130710_aj&filename=2538115523001

VIDEO: Final submissions presented to the ICJ
http://www.icj-cij.org/presscom/multimedia/20130710_aj/v_01.mpg

BEELDMATERIAAL 9 JULI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130709_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130709_aj&filename=2536275597001

BEELDMATERIAAL 8 JULI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130708_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130708_aj&filename=2532991438001

4 juli 2013 

Herhaaldelijk benadrukte Japan vandaag dat het JARPA II programma aan alle voorwaarden zoals gesteld door de IWC voldoet. Vervolgens werd meteen gesteld dat zelfs als dat niet het geval zou zijn, dat dan nog de IWC afspraken niet bindend zijn. Noch de IWC noch het Internationaal Gerechtshof is volgens Japan bevoegd om te bepalen hoe het Japanse wetenschappelijke programma eruit moet zien. Dat is volgens Japan alleen aan Japan zelf om te besluiten. Het wetenschappelijk comité van de IWC is volgens Japan verder het enige orgaan waar zij mee heeft te maken, en dan nog heeft dat comité slechts een raadgevende functie en niet de taak om een programma inhoudelijk te beoordelen en een oordel te vellen, aldus Japan.

Japan stelt verder dat Australië per definitie tegen iedere vorm van walvisjacht is en dat er daarom geen discussie mogelijk is. Niet echt een sterk argument wetende dat Japan vóór iedere vorm van walvisjacht is. Als een van de argumenten om geen non-lethal onderzoeksmethodes toe te passen werd genoemd dat deze niet mogelijk waren onder ruwe weersomstandigheden. Geen sterk argument aangezien er tijdens ruw weer op zee ook niet met de harpoen gejaagd wordt.

Het is binnen de IWC niet helemaal, of eigenlijk helemaal niet duidelijk wat er verstaan moet worden onder de term ‘wetenschappelijk onderzoek’. Vandaag liet Japan duidelijk merken er een heel praktische invulling aan te geven, een soort van toegepaste wetenschap. Australië daarentegen heeft een meer academische opvatting over de invulling van deze term. Zoals Japan het nu heeft toegelicht komt het er op neer dat het enkel en alleen verzamelen van gegevens al als wetenschappelijk bestempeld kan worden, ongeacht het doel. Gisteren liet de door Japan zelf opgeroepen Noorse expert Lars Walløe weten zich absoluut niet te kunnen vinden in bepaalde onderdelen van het Japanse programma (m.n. het doden van bultruggen en vinvissen) en dat hij zich daar niet aan wilde branden. Het bleek overigens dat deze expert regelmatig had samengewerkt met Japanse onderzoekers, en in 2009 zelfs een hoge Japanse onderscheiding had ontvangen. Toch noemde deze expert zichzelf wel onafhankelijk.

Voor Japan betekent de term ‘voor wetenschappelijk onderzoek’, het verzamelen van zoveel mogelijk dode walvissen om aan te kunnen tonen dat er genoeg walvissen zijn en dat het moratorium daarom kan worden opgeheven en er weer moet worden toegestaan om commercieel te gaan jagen. De willekeur waarmee Japan binnen JARPA II walvissen doodt is overigens niet wat je zou verwachten van serieus wetenschappelijk onderzoek. Hoe weet je door willekeurig walvissen te doden dat je een groep dode walvissen hebt die een representatief beeld geeft van de totale populatie? Wat verder verwarrend en misleidend werkte was dat Japan de termen IWC en ICRW doorelkaar gebruikte waardoor soms de indruk werd gewekt dat de IWC ergens mee instemde terwijl het om het Japanse ICR (Institute for Cetacean Research) ging.

Aan de hand van een grafiek op de grote beeldschermen in de rechtszaal werd duidelijk gemaakt dat het door de acties van Sea Shepherd kwam dat de laatste jaren nooit de door Japan zelfgestelde quota zijn gehaald. Er werd een rechtstreeks verband gelegd tussen de afname van de gedode walvissen en de toename van het aantal schepen in de vloot van Sea Shepherd. Kortom, Japan liet statistisch zien, hoe meer Sea Shepherd schepen, hoe minder walvissen er 'wetenschappelijk' konden worden gedood.   

BEELDMATERIAAL 4 JULI 2013:

VIDEO: Sea Shepherd Global Executive Officer, Alex Cornelissen en Drs. Geert Vons, 
Algemeen Directeur Sea Shepherd Nederland
http://www.youtube.com/watch?v=tFmxfKr9398

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130704_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130704_aj&filename=2526952955001
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130704_aj&filename=2526995166001

3 juli 2013

Sea Shepherd Global Executive Officer, Alex Cornelissen en Drs. Geert Vons, Algemeen Directeur Sea Shepherd Nederland, geven een update tijdens de tweede week van het proces inzake de Japanse Walvisvaart bij het Internationaal Gerechtshof te Den Haag.

BEELDMATERIAAL 3 JULI 2013:

VIDEO: Sea Shepherd Global Executive Officer, Alex Cornelissen en Drs. Geert Vons, 
Algemeen Directeur Sea Shepherd Nederland
http://www.youtube.com/watch?v=n5wXSQrbzzI

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130703_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130703_aj&filename=2523524091001
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130703_aj&filename=2523524108001

2 juli 2013

Koji Tsuruoka, de Japanse deputy minister van Buitenlandse Zaken begon vandaag met te zeggen dat het de eerste keer was dat Japan voor het Internationaal Gerechtshof, het hoogste juridische orgaan van de VN, moest verschijnen. Daarna vervolgde hij met een verklaring dat Japan “in harmonie leeft met de natuur en op een verantwoorde manier omgaat met de natuurlijke hulpbronnen.” Dit is niet de eerste gedachte die bij mij opkomt als ik denk aan het afslachten van walvissen in het Antarctisch walvisreservaat, het afslachten van dolfijnen in plaatsen als Taiji en het tot bijna uitsterven overbevissen van tonijn door Japan.

Het werd heel duidelijk dat Japan absoluut niet blij is met de houding van Australië en het feit dat Australië Japan voor de rechter heeft gesleept. Japan liet weten een aantal territorial claims van Australië niet te erkennen en de bevoegdheid van het Internationaal Gerechtshof om te oordelen in deze rechtszaak in twijfel te trekken. Japan is niet echt ingegaan op de kern van de zaak; de vraag of het Japanse JARPA II programma daadwerkelijk de naam wetenschap mag dragen en voldoet aan de voorwaarden van de IWC.

Er werd Australië verweten de walvisjacht binnen de IWC te politiseren en de IWC op de rand van de afgrond te drijven. Japan is in 1951 toegetreden tot de IWC en heeft nooit onder stoelen of banken gestoken commercieel op walvissen te willen blijven jagen. Vandaag werd heel duidelijk gesteld dat dat het doel is van het JARPA II programma, en het Japanse wetenschappelijk onderzoek; het verzamelen van gegevens met als doel om aan te tonen dat het volgens Japan mogelijk is om op een verantwoorde manier commercieel op walvissen te gaan jagen. Japan schaamt zich daar niet voor en vindt dat er respect moet zijn voor dat standpunt.

Het JARPA II programma moet dus aantonen dat het weer mogelijk is om commercieel te jagen. Naar Japans zeggen is het JARPA II programma zelf absoluut niet commercieel maar wetenschappelijk omdat het gegevens verzamelt om aan te tonen dat de walvispopulaties weer zijn hersteld. Er wordt hier volkomen voorbij gegaan aan het feit dat alle drie de walvissoorten waar Japan op meent te mogen jagen op zowel de CITES lijst als de CMS lijst van beschermde diersoorten staan. Hoe is dat te rijmen met zogenaamd wetenschappelijk onderzoek dat moet aantonen dat de populaties van de betreffende drie walvissoorten volledig hersteld zijn?

Het argument dat Japan aanvoerde was dat als ze niet wetenschappelijk op walvissen zouden jagen het nooit duidelijk zou worden wanneer de betreffende walvispopulaties weer hersteld zouden zijn en wanneer het moratorium op de walvisvaart dus zou kunnen worden opgeheven en de commerciële walvisvaart weer zou kunnen beginnen.

Australië wordt een principiële houding verweten, een houding die geen ruimte laat voor andersdenkenden. Zoals reeds gezegd werd er weinig inhoudelijk ingegaan op de kern van de aanklacht, maar werd veelvuldig geprobeerd de zaak in een ander kader te trekken. Australië zou zich teveel door haar eigen bevolking laten beïnvloeden en daardoor dus politiek gemotiveerd handelen. Het principiële standpunt van Australië is volgens Japan dus gebaseerd op politieke belangen en standpunten, en niet op wetenschappelijke argumenten.

Volgens Japan probeert Australië andere landen haar mening op te dringen (“hijacking the IWC”). De anti walvisjacht landen hebben de meerderheid binnen de IWC, en Australië brengt de IWC op het randje van instorten Aldus Japan. Japan is daar niet blij mee omdat Australië de IWC wil omvormen tot een organisatie die tegen iedere vorm van walvisjacht is, en dat was volgens Japan niet de afspraak.

Eerlijk gezegd is het mij niet duidelijk waarom het van belang is er zo de nadruk op te leggen dat Australië tegen iedere vorm van walvisjacht is. Dit is niet relevant voor de kern van de huidige rechtszaak aangaande de Antarctische walvisvaart. Bovendien is Japan voor iedere vorm van walvisvaart. Het lijkt erop dat Japan zoveel mogelijk wil uitweiden en de concrete aanklacht wil vermijden, namelijk de vraag of Japan in overtreding is door jaarlijks walvissen die op de lijst van beschermde diersoorten staan, te doden binnen de grenzen van het Antarctisch walvisreservaat of niet?

Er werd meerdere malen verwezen naar Sea Shepherd. Sea Shepherd zou de Australische politiek hebben beïnvloed. Getoonde beelden van de Sea Shepherd website warden voorzien van een eigen commentaar en interpretatie. Ik kreeg de indruk dat Japan Australië en Sea Shepherd over een kam scheert. Herhaaldelijk werd gerefereerd naar de No Compromise en Zero Tolerance (de namen van twee Sea Shepherd Antarctica campagnes tegen de Japanse walvisjacht) houding van Australië.

Ook werd nog even gezegd dat Sea Shepherd zowel piraten als eco terroristen werden genoemd. Belangrijkste criteria voor piraterij is handelen uit eigenbelang en winstbejag. Je kunt van alles zeggen over Sea Shepherd, maar om haar van eigenbelang en winstbejag te beschuldigen is volkomen absurd. Terrorisme wordt met name gekenmerkt door de willekeur van selecteren van onschuldige slachtoffers en de onverschilligheid waarmee te werk wordt gegaan. Sea Shepherd acties zijn daarentegen juist zeer specifiek gericht, tegen illegale activiteiten, in dit geval de Japanse walvisjacht, en nooit tegen onschuldig leven.

Oorspronkelijk was de IWC opgericht om de walvisvangst te reguleren. Volgens Japan is het niet correct dat er inmiddels zoveel landen binnen de IWC tegen de walvisvangst zijn. Oorspronkelijke reden van het moratorium was om de walvispopulaties zich te laten herstellen, en zodra dat het geval was weer commercieel te gaan jagen. Het zogenaamde wetenschappelijke doel van de Japanse wetenschap is dan ook om zo snel en zo veel mogelijk gegevens te verzamelen (lees walvissen doden) om aan te kunnen tonen dat commerciële walvisjacht weer mogelijk is.

Dat we inmiddels een paar decennia verder zijn en dat de tijden zijn veranderd lijkt Japan niet te deren.

BEELDMATERIAAL 2 JULI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130702_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130702_aj&filename=2521951498001

28 juni 2013
Het heeft Sea Shepherd zo’n tien jaar en negen campagnes gekost voordat het zover is gekomen. De rechtszaak aangaande de walvisjacht in Antarctica wordt iedere zitting rechtstreeks vanuit het Internationaal Gerechtshof in Den Haag uitgezonden, en het is voor de hele wereld mogelijk om mee te kijken en luisteren naar alle feiten en fabels omtrent de Japanse walvisjacht in het Antarctisch walvisreservaat. Rechters, advocaten, professoren en wetenschappers geven hun mening en conclusies.

In het geval dat het JARPA programma wel in aanmerking zou komen voor de kwalificatie ‘wetenschappelijk’ dan zou je mogen verwachten dat er na 18 jaar onderzoek en ruim 7000 gedode walvissen er toch wel eens een keer een hypothese zou zijn opgesteld. Dit is niet het geval. Na de beëindiging van JARPA was er geen pauze, geen analyse, geen onafhankelijke beoordeling, geen hypotheses. Er werd meteen begonnen met het vervolg programma JARPA II.

Er is geen relatie tussen de inhoud van de JARPA programma’s en de afgegeven special permits. De effectiviteit van het zogenaamde wetenschappelijke programma is alleen zichtbaar in het aantal gedode walvissen. De focus van het ‘onderzoek’ was hetzelfde als tijdens de commerciële walvisjacht nl. het doden van m.n. dwergvinvissen. De mate van willekeur is ook in het ‘verzamelen van gegevens’ enorm hoog; pakken wat je pakken kunt zonder duidelijk vooraf bepaalde criteria. De JARPA programma’s doen niets anders dan alleen het verzamelen van gegevens. Dat er eventueel wetenschappers aan boord zijn van de schepen van de Japanse walvisvaardersvloot maakt het nog niet per definitie wetenschappelijk onderzoek. Daarvoor moeten er beslist aan een aantal onafhankelijke voorwaarden worden voldaan. Al helemaal als het gaat om dodelijk onderzoek waar een special permit van de IWC voor vereist is.

Wat verder opvalt in het zogenaamde wetenschappelijk onderzoek is dat er in verhouding wel erg veel aandacht binnen de JARPA projecten is voor de productie, verkoop en distributie van een stabiele voorraad walvisvlees. De programma’s zijn ontwikkeld om meteen commerciële walvisvaart te kunnen hervatten indien het moratorium opgeheven zou worden. De vangstquota zoals gesteld binnen JARPA zijn overigens ook voor legitiem wetenschappelijk onderzoek onaanvaardbaar hoog. Ook valt op dat in de loop der jaren het aantal schepen van de Japanse walvisvaardersvloot is afgenomen, de jachtperiode korter is geworden, maar de vangstquota niet zijn aangepast. Het special permit lijkt hierdoor meer tot een administratieve noodzakelijkheid geworden dan een vergunning om gefundeerd wetenschappelijk onderzoek te mogen uitoefenen.

In de 8 seizoenen van JARPA II heeft Japan nog nooit vooraf een verzoek tot een special permit aan de IWC voorgelegd, maar altijd achteraf, nadat Japan zelf deze vergunning al had afgegeven. Ondanks dat het in 1994 ingestelde Antarctisch Walvis Reservaat wordt erkent, meent Japan verder dat met name dwergvinvissen een uitzonderingspositie hebben, en dat die wel gedood mogen worden.

Helaas is keer op keer gebleken dat er absoluut geen Japanse wil is om te luisteren naar advies van de IWC of om te reageren op de vraag om inzicht te geven in de zogenaamde wetenschappelijke JARPA programma’s. Al in 1987 hadden een groot aantal IWC wetenschappers hun bedenkingen over JARPA. Japan reageerde hierop door te zeggen dat het “een verschil van mening” was. Japan duldt geen kritiek of commentaar, en verweet de IWC politiek gemotiveerd te handelen op basis van de “tyranny of the majority”. Een andere officiële reactie (Masayuki Komatsu); “It’s none of your business” getuigt ook al niet van veel respect.

Alvorens tot een beoordeling van de aanvraag voor het JARPA II programma te komen, in 2005, wilden 63 IWC wetenschappers eerst een evaluatie van het eerste JARPA programma. Japan stemde hier niet mee in, trok zich nergens iets van aan en begon gewoon met het JARPA II programma. Als het programma niet zou worden doorgezet, zou het Japanse Ministerie van Financiën volgende jaren geen financiële toezeggingen meer doen.

Later zou blijken dat geen één van de doelstellingen van JARPA waren gehaald, en het wetenschappelijke comité van de IWC had 31 aanbevelingen.

Ieder (international) Verdrag is gebaseerd op het principe van goed vertrouwen en wordt geacht bindend te zijn. Japan handelt niet op basis van goed vertrouwen. Als er geen wil is om te luisteren en serieus en respectvol met commentaar en aanbevelingen om te gaan, dan lijkt een Verdrag weinig zinvol te zijn. In de 28 jaar van onderzoek heeft Japan geen moeite gedaan om vragen of advies in overweging te nemen. Veelal werden resoluties zonder opgaaf van reden genegeerd, en ook is het voorgekomen dat er eenvoudigweg gezegd werd dat er geen intentie was de resolutie te respecteren.

BEELDMATERIAAL 28 JUNI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130628_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130628_aj&filename=2514625371001

27 juni 2013

Vandaag wederom een hele lijst aan feiten en argumenten die wel heel duidelijk aantonen dat de Japanse walvisjacht absoluut niets te maken heeft met wetenschappelijk onderzoek. Het was bijna te gênant om aan te moeten horen. Uitspraken van meerdere Japanse officials lieten weinig te gissen over, en toonden duidelijk aan dat Japan van begin af aan nooit non-lethal onderzoeksmethoden als een mogelijk alternatief voor het doden van walvissen in overweging heeft willen nemen.

In de periode dat er nog commercieel op walvissen werd gejaagd, voordat in 1986 het moratorium van kracht werd, werd er amper gebruik gemaakt van de mogelijkheid om een special permit aan te vragen voor lethal research. De statistieken laten na 1986 echter een enorme toename zien van het gebruik maken van special permits om walvissen te kunnen doden… door Japan. Geen enkel ander land maakt er gebruik van. Voordat het moratorium van kracht was, had Japan geen behoefte aan special permits omdat er commercieel op walvissen werd gejaagd en er dus geen reden of noodzaak was om een special permit te hebben. 

Destijds was Japan fel tegen het moratorium op de walvisjacht en stemde tegen het voorstel van de IWC. Onder druk van de VS heeft Japan uiteindelijk ingestemd, ging akkoord, en liet weten niet meer commercieel te zullen jagen. Voorwaarde was echter wel dat er geen inmenging zou komen in andere vormen van walvisjacht.

Wetenschap werd de uitweg om door te kunnen blijven gaan met de walvisjacht. Japan ging van de ene op de andere dag over van commerciële walvisjacht op wetenschappelijke walvisjacht. De jachtgebieden werden opeens onderzoeksgebieden en het doden van walvissen werd opeens het verzamelen van informatie voor wetenschappelijk onderzoek (collecting samples).

Zowel JARPA als JARPA II ontbreekt het aan iedere vorm van logische wetenschappelijke argumentatie en feitelijke onderbouwing. Het is niet duidelijk wat de vraagstelling is, wat de daaruit volgende hypothesen zijn, waarom voor een bepaalde onderzoeksmethode wordt gekozen en waarom er geen integratie is met andere wetenschappelijke onderzoeken en projecten. Waarom wordt er geen inzicht en duidelijkheid gegeven? Waarom vinden er geen periodieke evaluaties plaats, met de mogelijkheid tot het bijstellen van doelstellingen en/of hypotheses van het onderzoek. Het is overigens niet zo dat Japan niet bekend is met een aantal niet-dodelijke onderzoeksmethoden, zoals o.a. het merken van dieren en het nemen van kleine stukjes weefsel voor DNA onderzoek. Bij ander onderzoek wordt daar wel gebruik van gemaakt, maar waarom dan niet bij het walvisonderzoek?

Walvisonderzoek is overigens niet eens echt een juiste naam, aangezien JARPA en JARPA II claimen het hele Antarctische ecosysteem als terrein van onderzoek te omvatten. Een logische gedachte die dan opkomt is om je dan af te vragen in hoeverre de drie walvissoorten die het praktische onderwerp van onderzoek zijn binnen zowel JARPA als JARPA II representatief zijn voor een volledig ecosysteem. In hoeverre is de rode eekhoorn representatief voor een volledig Brits ecosysteem om maar iets te noemen?

Het enige dat echt duidelijk blijkt uit het Japanse onderzoek is dat er walvissen moeten worden gedood voor een onbepaalde periode. Ik was zeer verbaasd toen ik vanochtend hoorde zeggen dat het eerst verzamelen van gegevens en dan vervolgens kijken voor welk onderzoek je die gegevens kunt gebruiken ook een vorm van wetenschap is. Er zit een enorme kloof tussen de zogenaamd wetenschappelijke JARPA programma’s en wetenschap zoals die normaal gesproken wordt bedreven. JARPA en JARPA II zijn als een parodie op de wetenschap en de IWC heeft Japan herhaaldelijk verzocht te stoppen met dodelijk onderzoek, o.a. in 2005 en 2007.

Technologische ontwikkelingen worden genegeerd, vormen van niet-dodelijk onderzoek worden bij voorbaat afgewezen en samenwerking met en commentaar van onafhankelijke wetenschappers is uitgesloten.                                                                                                                                                     

Waarop is het aantal in JARPA en JARPA II genoemde te doden walvissen gebaseerd?
Waarom werd het aantal te doden dwergvinvissen van het ene op het andere jaar verdubbeld?                 
Waarom heeft er nooit een bijstelling plaats gevonden van de aantallen te doden walvissen wanneer achteraf bleek dat van te voren vastgestelde quota niet gehaald waren, oftewel waarom werd het onderzoek aangepast aan de daadwerkelijke situatie en ontwikkelingen?

De in JARPA en JARPA II te doden aantallen walvissen zijn ieder jaar hetzelfde. Bultruggen zijn al jaren niet gedood, en toch staan ze ieder jaar op het programma van te doden onderzoeksonderwerpen Als het kennelijk niet uitmaakt hoeveel walvissen er worden gedood, en als het ook niet uitmaakt of je van bepaalde walvissoorten niet één exemplaar vangt, wat is dan de reden en waarde van het onderzoek? Is de reden dat er niet gejaagd wordt op vinvissen omdat die gemiddeld 25 meter  lang zijn, en het fabrieksschip van de walvisvaardersvloot alleen dieren met een maximale lengte van 18 meter kan verwerken?

Vandaag zijn twee onafhankelijke wetenschappers dieper ingegaan op de basis en structuur en m.n. de vele onduidelijkheden en slechte logische en feitelijke onderbouwing binnen de JARPA programma’s. Eén van hen liet weten dat het met een dergelijke basis en structuur (of beter gezegd gebrek daaraan) het absoluut uitgesloten zou zijn een dergelijk onderzoeksprograma gefinancierd te krijgen.
Ik weet zelf eigenlijk ook wel zeker dat je met een dergelijk voorstel voor een middelbare school project, ook beslist weer opnieuw zou kunnen beginnen.
JARPA en JARPA II zijn een parodie op de wetenschap.

BEELDMATERIAAL 27 JUNI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130627_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130627_aj&filename=2511288622001
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130627_aj&filename=2511369296001

26 juni 2013

In het Internationaal Gerechtshof in Den Haag vond vandaag, woensdag 26 juni 2013, de eerste zitting plaats in het proces dat Australië heeft aangespannen tegen Japan inzake de jaarlijkse walvisjacht.
Japan geeft zichzelf ieder jaar een vergunning om onder het mom van wetenschappelijk onderzoek jaarlijks ruim 1000 walvissen te mogen doden. Hiermee handelt Japan niet overeenkomstig een aantal door de IWC (International Whaling Commision) gestelde voorwaarden en daarom vindt Australië dan ook dat Japan het zogenaamde wetenschappelijke walvisvangst programma, JARPA II, moet stoppen.

Vandaag was het aan Australië om te openen en argumenten en feiten op tafel te leggen. Ik was gewaarschuwd dat het bijwonen van een rechtszaak heel saai en langdradig zou kunnen zijn, Daarvan was gelukkig absoluut geen sprake. Australië wist een aantal essentiële punten in deze gevoelig liggende kwestie wel heel duidelijk uiteen te zetten. 
Kernpunten van vandaag waren de vragen in hoeverre de Japanse walvisjacht daadwerkelijk te maken heeft met wetenschappelijk onderzoek, en of de door de Japanse overheid zelf afgegeven vergunningen om onder het mom van wetenschappelijk onderzoek grote aantallen walvissen te mogen doden wel in overeenstemming zijn met de voorwaarden zoals die door de IWC zijn gesteld.

Om een kort en bondig antwoord te geven, nee, dit blijkt volgens Australië absoluut niet het geval te zijn. Al vrij snel werd de toon gezet met de opmerking dat het doden van het onderwerp van onderzoek niet de eerste optie zou moeten zijn.
Artikel 8 van het uit 1946 daterende International Convention on the Regulation of Whaling van de IWC kreeg enorm veel aandacht en lijkt de kern van het twistpunt te vormen.
Binnen het IWC mogen landen op basis van goed vertrouwen in speciale gevallen een special permit(specifieke vergunning) afgeven om in het kader van wetenschappelijk onderzoek een beperkt aantal (en dus niet een ongelimiteerd aantal) walvissen te doden indien dit daadwerkelijk bijdraagt tot een beter inzicht en behoud van walvissoorten in het algemeen.

Daar gaat het al meteen fout. Hoe special is een special permit wanneer deze vergunning jaar in jaar uit wordt afgegeven voor een ogenschijnlijk onbeperkt aantal te doden walvissen? De enige beperking lijkt te worden gevormd door de vriescapaciteit van het fabrieksschip van de Japanse walvisvaardersvloot.

Hoe zit het verder met het feit dat Japan niet voldoet aan de voorwaarden van de IWC om vooraf een duidelijke opgaaf van reden voor een af te geven vergunning, ter goedkeuring voor te leggen aan het wetenschappelijk comité van de IWC? Het zal geen verbazing oproepen dat het wetenschappelijk comité van de IWC zich herhaaldelijk zeer kritisch heeft uitgelaten over het beleid en gedrag van Japan aangaande wetenschappelijk walvisonderzoek .

Japan is hier nooit echt open in geweest en claimt dat zij hierover aan niemand verantwoording hoeft af te leggen. Het IWC heeft Japan herhaaldelijk aangesproken op deze houding en vriendelijk verzocht haar beleid aan te passen aan de IWC voorwaarden. Tevergeefs. Hoe kunnen internationale verdragen en afspraken een kans van slagen hebben zonder een goede basis van wederzijds ?
Gemaakte afspraken binnen het IWC gelden bindend te zijn, maar Japan trekt zich daar niets van aan, en ondermijnt de autoriteit van de IWC.

JARPA II onderzoekers hebben nog nooit blijk gegeven met andere (zowel Japanse als niet-Japanse) wetenschappers te willen samenwerken en hebben meerdere verzoeken hiertoe, met gebruikmaking van niet-dodelijke onderzoeksmethoden, afgewezen.
De doelstellingen van het zogenaamde wetenschappelijke JARPA II onderzoek zijn zeer vaag en onduidelijk. Zo kun je je bijvoorbeeld afvagen of je de resultaten van het onderzoek naar bijvoorbeeld gedrag en migratie niet beïnvloed wanneer je ieder jaar zo’n 1000 exemplaren van je onderwerp van onderzoek meent te moeten doden. Wat te denken van het feit dat de onderzoeksgebieden van JARPA II zo goed als samenvallen met de gebieden waar, voordat het moratorium van kracht was, commercieel op walvissen werd gejaagd?

Dan is er ook nog eens geen einddatum voor het JARPA II onderzoek gesteld. Iets wat voor degelijk wetenschappelijk onderzoek absoluut niet gebruikelijk is.

Internationale wetenschappers zijn niet in de gelegenheid gesteld hun commentaar te geven op het eerste JARPA onderzoek. Na beëindiging van dit eerste onderzoek werd in 2005 meteen gestart met JARPA II, en zonder opgaaf van reden werden de quota van aantallen te doden walvissen zo goed als verdubbeld.

Het Japanse onderzoek voldoet niet aan international geldende minimale eisen van degelijk onderzoek en draagt in geen enkele mate bij aan een beter inzicht in behoud van gezonde walvispopulaties. Volgen de voorwaarden van de IWC mag alleen in hoge uitzondering en in geval van absolute noodzaak gebruik worden gemaakt van ‘dodelijk onderzoek’. Japan is verantwoordelijk voor 95% van al het ‘dodelijk onderzoek’ wereldwijd. Het doden is een voorwaarde geworden, en de quota moeten gehaald worden; JARPA II heeft niets te maken met wetenschappelijk onderzoek.

Vandaag werd op basis van concrete feiten en uitspraken heel duidelijk dat Japan een wel zeer eigen interpretatie heeft van met name Artikel 8 van het uit 1946 daterende International Convention on the Regulation of Whaling van de IWC. Hoe zou het Internationaal Gerechtshof hierover denken?

BEELDMATERIAAL 26 JUNI 2013:

Multimediaal overzicht:
http://www.icj-cij.org/presscom/gallery.php?p1=6&event=20130626_aj

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - covershot
http://www.icj-cij.org/presscom/multimedia/20130626_aj/v_01.mpg

VIDEO: Whaling in the Antarctic (Australia v. Japan) - public hearings
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130626_aj&filename=2509622749001
http://www.icj-cij.org/presscom/view_vod.php?event=20130626_aj&filename=2509681962001