Sea Shepherd maakt door Australië achtergehouden beeldmateriaal openbaar
dinsdag, 28 Nov, 2017
zondag, 27 Aug, 2017
Sea Shepherd oprichter Captain Paul Watson blikt terug op de afgelopen twaalf jaar. Wat heeft Sea Shepherd bereikt met haar Southern Ocean Whale Defense campagnes? En waarom is nu verandering van strategie nodig?
Sea Shepherd is in de laatste 12 jaar uiterst effectief geweest.
In 2005 hebben we de grootste en meest vernietigende walvisvaartvloot ter wereld aangepakt, wat voor sommige regeringen en enkele NGO’s voor onmogelijk hielden. Bijna niemand wist zelfs van Japan's illegale slachtingen in de Zuidelijke Oceaan. Het was uit het oog, uit het hart. Het quotum van de Japanse walvisvaardersvloot lag op 1.035 walvissen per jaar. Hieronder vielen ook een jaarlijks quotum van 50 bedreigde bultruggen en 50 bedreigde vinvissen. We hadden weinig middelen, maar we hebben met de langzame Farley Mowat, de walvisjagers over de Zuidelijke Oceaan achtervolgd.
In 2006 waren we in staat om de Steve Irwin te kopen en vanaf dat moment werden we elk jaar sterker en effectiever. Vervolgens konden we de Bob Barker, de Sam Simon, de Brigitte Bardot en de Ocean Warrior toevoegen aan onze vloot.
Sea Shepherd slaagde er in om het jaarlijkse Japanse quotum aanzienlijk te verminderen en in 2012/2013 gingen de Japanse walvisvangers naar huis met zo’n 10% van hun beoogde slachtingen. In diezelfde periode legde de Amerikaanse federale rechter ons helaas aanzienlijke juridische belemmeringen op.
De resultaten spreken echter voor zich. Meer dan 6.000 walvissen werden gered, geen een bultrug gedood en maar 10 vinvissen waar er eigenlijk 500 op de lijst stonden. Dit alles heeft de Japanse walvisvaarders tientallen miljoenen gekost.
Sea Shepherd heeft Japan's illegale activiteiten aan de wereld laten zien met de tv-show Whale Wars en door continue aandacht voor de Japanse walvisjacht in de media.
We hebben Australië zover gekregen dat ze Japan voor het Internationaal Gerechtshof heeft gebracht. De Japanse walvisvaart werd als zijnde niet-legitiem veroordeeld. Japan werd door het Internationaal Gerechtshof verplicht om te stoppen met het zogenaamde wetenschappelijk onderzoek.
Japan hield zich hier een jaar aan, maar keerde vervolgens terug naar Antarctica. Met een nieuw, wederom niet goedgekeurd programma en een zelf toegewezen slacht-quotum dat was verminderd tot 333 walvissen per jaar. Hierdoor zullen er jaarlijks 702 walvissen minder worden gedood, en dit betekent dus dat er sinds 2015 nog eens 1400 walvissen van de dodelijke harpoenen gespaard zijn gebleven.
"The Japanese whalers have been exposed, humiliated and most importantly have been denied thousands of lives that we have spared from their deadly harpoons. Thousands of whales are now swimming and reproducing that would now be dead if not for our interventions."
Captain Paul Watson
Helaas hebben de Japanse walvisjagers hun jachtgebied verdubbeld, in een poging om Sea Shepherd-interventies te voorkomen. Hierdoor heeft de walvisvloot meer tijd en meer ruimte hebben om het zelfgestelde quotum te doden.
Desondanks zond Sea Shepherd in 2016/17 de Steve Irwin en de Ocean Warrior om de walvisvaarders te achtervolgen. Hoewel het de Japanse walvisvloot meer tijd en geld kostte, slaagde zij er helaas in het zelfgestelde quotum te halen.
We kwamen erachter dat Japan nu militaire middelen gebruikt om Sea Shepherd scheepvaart bewegingen in real time via satelliet te kunnen volgen. Zodra bekend is waar onze schepen zijn, kunnen de Japanse walvisvaarders ons zodoende gemakkelijk ontwijken. Tijdens Operation Nemesis kwamen onze schepen dichtbij en onze helikopter slaagde er zelfs in om bewijs te krijgen van illegale Japanse walvisvaartactiviteiten maar we konden de fysieke kloof niet sluiten. We kunnen niet op tegen moderne militaire technologie.
Dit jaar verhoogde Japan haar inzet met het aannemen van nieuwe anti-terrorismewetten, waarvan sommige specifiek uitgedacht om Sea Shepherd en haar tactieken te veroordelen. Voor de eerste keer heeft Japan verklaard dat zij het leger kunnen inzetten om de walvisvaarders te verdedigen.
De Japanse walvisvaarders hebben niet alleen alle middelen en subsidies die hun overheid kan leveren, zij hebben ook de krachtige politieke steun van een grote economische grootmacht. Sea Shepherd is echter beperkt in haar middelen en heeft te kampen met regeringen in Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten die ons tegenwerken.
De beslissing waar we voor staan, is: besteden we onze beperkte middelen aan een volgende campagne in de Zuidelijke Oceaan die weinig kans heeft op een succesvolle interventie of hergroeperen we ons met verschillende strategieën en tactieken?
Als een plan niet langer werkt, moet er een beter plan worden opgesteld.
We moeten een nieuwe strategie bedenken en een nieuw plan opstellen.
We sturen dit jaar geen schepen naar de Zuidelijke Oceaan, maar we verlaten het zuidelijke walvisreservaat absoluut niet. We moeten de middelen, de tactiek en het vermogen om de illegale walvisactiviteiten van de Japanse vloot af te sluiten, verder ontwikkelen. Intussen is het tijd voor de Australische regering om hun beloftes na te komen. Sea Shepherd is in de Zuidelijke Oceaan aan het doen wat de Australische regering zou moeten doen, maar weigert te doen; het in stand houden van de internationale en Australische wetgeving. In plaats van Sea Shepherd te steunen, steunt de Australische regering de Japanse walvisvaarders door o.a. Sea Shepherd de charitatieve status te ontkennen.
Wat Sea Shepherd de afgelopen 12 jaar heeft bereikt, laat zien wat passievolle mensen kunnen bereiken, met weinig middelen en ondanks grote onwil en weerstand van overheden.
De Japanse walvisvaart is publiekelijk gemaakt, vernederd en bovenal duizenden slachtingen ontzegd. Duizenden walvissen zwemmen vrij en levend rond door Sea Shepherd’s interventie.
Wellicht betekenisvoller dan wat dan ook, is dat er inmiddels stemmen opgaan binnen de Japanse regering die zich verzetten tegen de walvisjacht. Onze inspanningen zijn als acupunctuurnaalden geweest, die in de Japanse samenleving doordringen en provoceren.
We hebben de ongelooflijke verspilling van geld, de corruptie en de schande omtrent de walvisslachtingen, aan het licht gebracht. Onze inspanningen zijn zo substantieel dat een Japanse woordvoerder zelfs liet weten dat Japan twee vijanden heeft - China en Sea Shepherd!
Sea Shepherd's voortdurende inspanningen om de walvisjagers te achtervolgen en te stoppen gaan door. Niet alleen tegen de Japanse, maar ook tegen de Noorse, de Deense en de IJslandse walvisvaarders. Dit doen we al veertig jaar. We zullen niet rusten totdat de afschuwelijke walvisslachtingen voor altijd, waar dan ook, om welke reden dan ook zijn gestopt.
Naast de aanpak van illegale walvisactiviteiten, zet Sea Shepherd zich wereldwijd, met beperkte middelen, in voor het behoud van de oceanen. De bedreigde vaquita zou zonder onze interventie nu uitgestorven zijn. We hebben de beruchte tandvisstropers-vloot van de Zuidelijke Oceaan gestopt.
We hebben stropers onderschept en gestopt in de reservaten van West-Afrika, de Galapagos, Sicilië en Panama. We hebben honderden tonnen spooknetten en plastic uit de zee gehaald, en vooral, we hebben de wereld getoond wat passievolle en moedige mensen kunnen bewerkstelligen.
Ons doel is om al het leven in de oceaan te blijven beschermen en behoeden voor illegale en hebzuchtige uitbuiters.
Sea Shepherd wordt geleid door deze ene realiteit: als de oceaan sterft, sterven ook wij!
"Sea Shepherd’s continuing efforts to go after and shut down whalers will continue, and not only against Japanese whaling, but also against Norwegian, Danish, and Icelandic whaling. This is what we have been doing for forty years. We will never quit until the abomination of whaling is abolished forever by anyone, anywhere, for any reason."
Captain Paul Watson