“Stofzuigerschepen”

Wat we momenteel waarnemen en documenteren in de Antarctische wateren zijn gigantische schepen - de grootste ter wereld - die met meedogenloze vacuümsystemen enorme hoeveelheden krill rechtstreeks uit de oceaan opzuigen. Krill vormt de basis van het voedselweb voor walvissen, pinguïns, zeehonden en talloze andere mariene soorten. In tegenstelling tot traditionele trawlnetten, waarbij het vissen meerdere keren per dag wordt onderbroken om netten uit te zetten of binnen te halen, werken deze geavanceerde systemen onafgebroken door, en verwerken ze tot wel 110 ton krillmeel per dag.

Tijdens onze patrouille legden we verontrustend bewijs vast van deze zogenaamde “stofzuigerschepen” in actie. We zagen industriële vaartuigen opereren midden in supergroepen van foeragerende walvissen, en zo direct concurreren met deze dieren in hun eigen leefgebied. Walvissen, die duizenden kilometers hebben afgelegd - vaak met hun kalveren - komen aan in hun voedselgronden, om daar te ontdekken dat hun voedselvoorraad drastisch is uitgedund. Sommige walvissen volgen de vissersschepen, mogelijk in de hoop iets van de restanten te kunnen bemachtigen.

Een groot probleem met deze zuigsystemen is het verhoogde risico op verstrikking van walvissen. Waarom? Omdat de netten 24 uur per dag, dagenlang onafgebroken door het water worden gesleept. Dat betekent dat vissers mogelijk pas merken dat er een walvis verstrikt is geraakt als het dier allang is verdronken. De meeste walvissterfgevallen zijn afkomstig van schepen die dit soort systemen gebruiken.

Het gebruik ervan is niet alleen een toonbeeld van een doorgeschoten industriële aanpak, maar markeert ook een gevaarlijke verschuiving in visserijmethoden waarbij snelheid en efficiëntie zwaarder wegen dan de langetermijngezondheid van het ecosysteem.

Het transshipment risico

Onze bemanning documenteerde ook transshipment-operaties, waarbij krillvangsten op zee worden overgeladen van vissersschepen naar gekoelde vrachtschepen. Deze uiterst zorgwekkende praktijk - die het vissersschepen mogelijk maakt om onbeperkt op zee te blijven, hun vangst te maximaliseren met minimale controle - is desondanks legaal volgens de regels van de Convention for the Conservation of Antarctic Marine Living Resources (CCAMLR), het intergouvernementele orgaan dat verantwoordelijk is voor het beheer van de krillvisserij.

Tijdens een van deze transshipments zagen we dat de operatie meer dan 14 uur onafgebroken doorging, waarbij enorme zakken krill van ongeveer 500 kilo per stuk werden overgeladen. De schaal van deze exploitatie is verbijsterend en onhoudbaar.

In een alarmerend incident zagen we hoe een Russisch vrachtschip brandstof bijtankt van een tanker, terwijl het tegelijkertijd krill overdraagt op zee. Als er iets misgaat, loopt het ongerepte Antarctische ecosysteem een rampzalig risico. Deze roekeloze praktijk druist in tegen de geest van het Antarctisch Verdrag en onderstreept de dringende noodzaak van strengere regelgeving.

Onze bemanning zet zich in om deze praktijken te documenteren en aan het licht te brengen, juist omdat deze activiteiten zonder onze aanwezigheid verborgen zouden blijven - en onherstelbare schade zouden aanrichten buiten het zicht van de wereld. Het contrast tussen de adembenemende wildernis van Antarctica en deze industriële activiteiten is schrijnend en verontrustend.

De situatie vraagt om onmiddellijke actie. Het is van essentieel belang dat de CCAMLR het voorgestelde Mariene Beschermde Gebied (MPA) rond het Antarctisch Schiereiland aanneemt om de vitale krillpopulaties van Antarctica te beschermen. Krill beschermen betekent walvissen, zeehonden, pinguïns en het volledige mariene ecosysteem beschermen dat afhankelijk is van deze kleine, maar cruciale soort.

Het is tijd om de plundering te stoppen en de wildernis van Antarctica te behouden. Sea Shepherd zal actie blijven ondernemen en de verantwoordelijken ter verantwoording roepen, totdat het Antarctische ecosysteem de bescherming krijgt die het zo hard nodig heeft.

Bekijk de video: