Op 13 september werd Sea Shepherd door een lokale Faeröer geïnformeerd over een grindjacht op een groep van naar schatting 60–70 grienden. Twintig boten achtervolgden de groep urenlang, totdat deze uiteindelijk om 17:04 uur naar het slachstrand van Fuglafjørður werd gedreven. Het aantal was ernstig onderschat, en het bleek te gaan om een superpod van 300–400 grienden. Omdat er slechts twee grindbazen aanwezig waren, voor de verwachte groep van 60–70 dieren, was wat volgde een van de meest chaotische en langdurige grinds van de afgelopen jaren.

Terwijl er op versterking uit nabijgelegen dorpen werd gewacht om te helpen bij het doden, zag onze bemanning hoe ongeveer 20 walvissen wisten te ontsnappen. De meerderheid van de groep bleef echter gevangen tussen het strand en de boten, in afwachting van de slacht. De slachting duurde maar liefst 85 minute, één van de langste ooit, waarbij walvissen zichtbaar in paniek raakten, juvenielen gilden, en velen te maken kregen met mislukte of herhaalde dodingspogingen. Sea Shepherd documenteerde het onjuist gebruik van ruggenmerglansen, het niet correct doden van jonge dieren, en walvissen die verlamd maar nog in leven waren, achtergelaten om te verdrinken.

Het officiële dodental werd vastgesteld op 285 grienden, maar dit cijfer sluit juvenielen, foetussen en onjuist gedode dieren uit, evenals de meerdere walvissen die ontsnapten of achtergelaten werden door de jagers. De grind van zaterdag in Fuglafjørður was de tiende jacht van 2025, waarmee het totale aantal in de Faeröer gedode walvisachtigen dit jaar op 992 komt.

Ondertussen inspecteerde onze bemanning op het strand de walvissen en trof een schokkend aantal verwondingen aan, veroorzaakt door bootpropellers, en ernstige schaafwonden als gevolg van het opdrijven naar het strand. Een van de deelnemers aan de grind gaf toe dat ze overweldigd waren door de grootte van de groep, en dat veel van de grindbazen die ter plaatse kwamen onvoldoende ervaring hadden om het doden effectief te begeleiden.

Omdat de slachting veel groter was dan verwacht, werd het vlees van de grind in Fuglafjørður aangeboden aan andere dorpen en steden. Tien namen het aanbod aan, maar de Faeröerse hoofdstad Tórshavn weigerde de 100 aangeboden grienden, met als reden "logistieke problemen".

"De weigering van het vlees door de gemeente Tórshavn werd niet goed ontvangen door de andere dorpen en zou hun toegang tot vleesdelen in de toekomst kunnen beïnvloeden," zei Hanus Højgaard, een van de grindbazen in Tórshavn, in een interview met Emil Lisberg Jacobsen.

In de opvolgende dagen documenteerde de Sea Shepherd bemanning het slachten en dumpen van de griendenkarkassen, en zag veel verspilling, omdat sommige mensen niet wisten hoe ze het vlees op de juiste manier moesten snijden. Daarnaast leek het alsof veel walvissen opzettelijk waren beschadigd 'voor de lol': ogen waren uitgestoken en er was graffiti op de lichamen aangebracht, e.d.
De meeste karkassen werden in zee gedumpt, vaak nog met de plastic touwen aan hun staartvinnen bevestigd terwijl ze naar de bodem zonken.

Op maandag 15 september werden drie afzonderlijke groepen grienden en Atlantische witflankdolfijnen gespot in de wateren rond de Faeröer. Ondanks dat ten minste één groep urenlang werd opgejaagd door speedboten, wisten ze allemaal te ontsnappen naar veiligere delen van de Noord-Atlantische Oceaan.

Volg de laatste campagne-updates op de Sea Shepherd Føroyar Facebook-pagina: https://www.facebook.com/SeaShepherdFaroes